Camponotus ligniperda

Camponotus ligniperda - królowa

Gatunek dość pospolity w lasach iglastych na południu kraju. Zamieszkuje pnie spróchniałych drzew, jednak spora część kolonii zamieszkuje pod ziemią. Tworzą szerokie korytarze, uszkadzając tkankę drzewa. Przez to uważane są za technicznego szkodnika drzewostanu.
Ten przepiękny olbrzym jest gatunkiem z natury łagodnym, jednak w sytuacji zagrożenia przez inne kolonie (zwłaszcza konkurencyjnej mrówki rudnicy), ukazują w pełnej krasie potęgę swojej wielkości. Zaatakowana kolonia z dużą ilością żołnierzy może dotkliwie pokąsać napastnika.

Gatunek zasiedla nasłonecznione miejsca w  starodrzewiu. Gatunek spokojny i skryty. Mimo to nie toleruje sąsiedztwa większych gatunków mrówek. Bezlitośnie je likwiduje, znacznie zmieniając swoje zachowanie. Stają się szybkie i agresywne.

Pomimo wyrządzanych wcześniej wspomnianych szkód w drzewie, pożyteczny ze względu na wielkie ilości zabijanych szkodników. Kolonie dosyć spore, liczące do 10000 robotnic, rozwijają się jednak powoli. Rójka w naszych warunkach przypada na majowy, ciepły wieczór (często już po zachodzie słońca). Młode królowe zakładają kolonie w sposób klasztorny w glebie. Najczęściej dopiero na wiosnę z jaj wylęgają się pierwsze małe piastunki. W drugim pokoleniu, w zależności od warunków w gnieździe, mogą się pojawić już pierwsze małe zbieraczki. Żołnierze pojawiają się przed osiągnięciem co najmniej dwustu robotnic. W najlepszym przypadku może to nastąpić w trzecim roku odchowu.

Nie wykazują wobec człowieka szczególnej agresji. Co więcej, kolonia wychowywana w warunkach sztucznych i mająca z człowiekiem częsty kontakt, zupełnie go ignoruje.